Daha hızlı hareket etmeliyiz! Sanki yetişecek bir yerimiz var gibi

“Vasat insanlar,kendilerini çevreye uydurmaya çalışırlar.Vasat olmayanlar ise çevrelerini kendilerine uydurmaya çalışırlar.Bu yüzden bütün gelişmeler,vasat olmayanların çabalarının sonucudur.”Bernard Shaw

Hayat,kendi hatalarımızdan ders alacak kadar uzun olmadığı için,başkalarının hayatlarından da kendimize dersler çıkarmalı,farklı hayatları irdelemeli,başarılı olmuş insanların biyografilerini okumalıyız.Özellikle yaşam süreci uzun olmuş insanlar bir çok saptamada bulunurlar.Bunların bazıları “atasözü” olarak ağızdan,ağza dolaşırken bazıları da kitlelerin paylaşımı için kitap sayfalarında yerlerini alırlar.Sonra herkes okuduklarını bir birlerine aktarır ve sözler,deneyimler,yaşanmışlıklar ağızdan,ağza,kulaktan kulağa yayılır gider.ne kadar çok kişi duyar veya okursa o kadar çok hayat etkilenir.Belki de yapılacak hatalar engellenir.Belkide çıkmaza düşülen anlarda bir formül,bir ışık,bir çıkış kapısı niteliği taşır.

İçinde yaşadığımız dönemde her şey inanılmaz hızla akıp gidiyor.Bu gidiş içinde diğer bir hız da yapılan iyilik ve kötülüklerin geri dönüşü.Aynı bir bumerang gibi,iyilik yapıp atıyorsunuz çok kısa bir süre sonra iyilik görüyorsunuz.Hem de çok ihtiyacınız olan bir anda ve konuda.Kötülük yapanlar,içten pazarlıklı olanlar,yalan ve riya ile hareket edenlerde aynı hızla karşılığını buluyor.Yani hayat birden bire çok hızlandı.Sebeb -sonuç ilişkileri derinleşti.Yüzeysellik çok az bir kesimde kaldı.

Bu sebeple derin yaşamak,yaşamımıza anlam katmak değer olmak adına daha hızlı hareket etmeliyiz.Sanki yetişecek bir yerimiz var gibi.Oysaki şerefle bitirilmesi gereken en asil görev hayattır.Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye,bir anlık eğlence için servetini tüketmeye,bir zamanlık mevki için el ayak öpmeye,insanları ezip geçmeye,günlük menfaatler için onurunu terk etmeye,bir kısım insanlara kızıp,bütün insanlara düşman olmaya değmez hayat.

Allah herkese iki ayak vermiş yürümek için,iki el vermiş tokalaşmak için,iki kulak vermiş duymak için,iki göz vermiş görmek için.Fakat neden bir kalp vermiş? Çünkü diğer kalbi başka birine vermiş,bulasınız diye….

O halde hayat yaşandığı sürece vardır.gerisi ya hafızadaki hatıra ya da hayaldeki ümittir.

Kaynak:Hayata yön veren hikayeler(Yrd.Doç.Dr.Kahraman Arslan)