Siz Hiç Açlıktan Agladınız mı?

Allah’a hiç şükretmeyi bilmiyoruz!

Değerli dostlar; hiç bir şeyin farkında olmadan yaşayıp gidiyoruz işte…… Hiç bir zaman başkasının yerine kendimiz koyup düşünmeden,” acılar içinde kıvranıyorum….o kadar çok sıkıntm var ki sormayın…,malım yok,evim yok….. araba  alamıyorum….. sevdiğim beni terk etti…… gerisini siz ekleyin….”.Kendimize ne kadar çok dert sıkıntı veriyoruz değil mi? Etrafımızda bizden daha çok sıkıntı içinde olan insanları görmüyoruz yada görmek istemiyoruz.

Bakın şu çocuğun haline… açlık …evet açlık  ne kötü bir imtihandır bilinmez,çünkü biz yaşamadık,çünkü biz bunları düşünecek kadar aç olamadık ki…. Çoğumuz yemek yedikten sonra  “Elhamdülilllah” demeyi bile unutur.Halbuki bu çocuk gibi dünyada kimbilir ne kadar açlıktan nefesi kokan,eli bacağı olmayan,hastalıktan kıvranan binlerce insan var.Umursamazca yaşıyoruz adeta,o an görüp acıyoruz,cebimizden bir kuruş çıkarmaya gelince  kırk defa düşünüyoruz.Mesela deprem oluyor,görüyoruz insanların halini “ahhhh,vahhhh diyor” üzülüyoruz,çok şey yapabiliriz mutlaka ama yapmaya gelice unutup gidiyoruz.Sadece Sen..Ben… O…. değil toplum olarak  hepimiz duyarlı olmalıyız bu konularda.“Zaten “sen bir verirsen,sana bin gelir” bunu unutmayalım…… sevgili kardeşler.Acaba bu insanlar açlıkla mı imtihan oluyor düşünüyorsunuz? Peki ya biz…..?

Bir bakın bakalım mutfagınıza! hiç alışveriş yapmasanız da sizi belki günlerce idare edecek yiyeceklere sahipsiniz değil mi?Ramazan ayında kıtlıktan çıkmış gibi doldururuz dolaplarımızı,mutlaka Allah’ bize oruç’u açlığı tanıyalım,açları anlayalım, verdiği nimetlere şükredim diye emretti.

Yalan Hayat
Hayat kocaman bir yalan
Vakti geldiğinde son bulan
Binbir gizemleri barındıran
Hayat yalan çok yalan

Mutluluk hüzün acı
Hepsi kucak kucağa saklı
Kimi güler kimi ağlar
Kimi unutmuş dost du arkadaşı

Bir taraf da açlık
Bir taraf da sefa
Herkes düşmüş kendince
Umarsız çabasına

Kimsesizler evsizler
Açlıkta sefaletteler
Yüzündeki çizgiler
Anlatır birer birer

Kimi tatillerde
Kimi ekmek peşinde yollarda
Kimisi de kendi karanlığında
İşte hayat yalan hayat

İmtihanımızın farkında bile değiliz. Ramazan ayı, rahmet ayı, ümmetin ayı kapıda, onu nasıl karşılamak istersiniz? Gece gözlü çocukların gözlerinden yıldızlar kayarken lütfen en azından israf etmemeyi başarabilelim. Lütfen basiret sahibi olalım biraz, davetlerimizi israf panayırlarına çevirip, zaten tokları ağırladığımız soframızda ümmetin vebalini yüklenmeyelim. Her Ramazan yapmamız gerektiği halde başaramadıklarımız için biraz daha gayret edelim. Çünkü bu dünyada açlıktan ölmek diye bir şey var. Çünkü ümmetimizin fertleri can çekişiyor yokluktan. En azından varlıktan kısarak bir adım atalım olmaz mı? İsraftan kısarak. Yani normal olarak. Yani olması gereken gibi olan bir mü’min olarak. Vasat bir Müslüman olarak. Bir adım atamaz mıyız, bir niyet edemez miyiz, bir damla gözyaşı dökemez miyiz, biraz zaman ayıramaz mıyız, bir tabak yemek ayırsak onlara, bir damla su, sadece israftan kaçındıklarımızla sadaka biriktiremez miyiz, çevremizdekileri uyaramaz mıyız, biraz olsun duyarlı olamaz mıyız?
Hoşça kalın sevgili dostlar…….. Duyarlı olmaya çalışalım toplumca….

Zeynep Selvi