Ebabil kuşları

Miladi 570 yıllarında Habeşistan krallığının Yemendeki valisi Ebrehe Sana şehrinde, Kulleys adında muhteşem bir kilise yaptırmıştı. Bu kiliseyi yaptırmakta ki maksadı Kâbe’yi ziyarete gelenleri ziyaretlerini Kâbe yerine oraya çekmekti. Buna tepki gösteren biri, bir gece kiliseye girip içine pisledi. Bu hakarete çok öfkelenen ve koyu bir hıristiyan olan Ebrehe, Kâbe’yi yıkmaya karar verdi. On binlerce askeri içinde Mahmud adını verdiği fili ve fil ordusu ile Mekke’ye doğru yola çıktı. Önüne çıkan bazı askeri birlikleri yenerek ilerledi. Taif şehrine gelince bir kısım askeri Mekke’ye gönderdi. Onlarda Hz. Peygamber (s.a.v.)’in dedesi ve Kureyş’in reisi Abdülmuttalib’in iki yüzü aşkın devesini ve ahalinin hayvanlarını yağmalayıp  götürdüler.
Bu olayın ardından Abdülmuttalib, gidip Ebrehe’yle görüştü. Ebreheden develerinin geri verilmesini istedi. Ebreh’e dedi ki.
– Benden develerini istiyorsun da, Kâbe’den söz etmiyorsun. Halbuki ben onu yıkmaya geldim.
– Ben develerin sahibiyim. Kâbe’nin de onu koruyacak mutlaka sahibi vardır!
Bu görüşmeden sonra Abdülmuttalib’in develeri kendine geri verildi. Mekke halkı bu orduyla şavaşacak durumda olmadığı için, anlaşma gereği dağlara çekilip neticeyi beklemeye başladılar.
Ebrehe’nin ordusu büyük fili önden sürerek Mekke sınırına dayandı. Kâbe’yi halatlarla bağlayıp fillere çektirerek yıkmak istiyorlardı. Bu sırada yol kılavuzlarından Nüfeyl b. Habib, büyük filin kulağından tutarak şöyle bir şey söyledi, sonra da koşarak dağa çıktı:
– Ey Mahmud çök! Sakın ileri gitme, sağ salim geriye dön!
Mekke’ye girişte büyük fil direndi, zorlanınca yere yattı. Onu bir türlü Kâbe yönüne yürütemediler. O anda sürü halinde ebabil kuşları ortaya çıktı. Hepsinin ağızlarında ve ayaklarında nohut büyüklüğünde birer taş vardı. Bu taşları Ebrehe’nin ordusunun üzerine mermi gibi boşalttılar. Taşlar kime rastlasa delip geçiyordu. Askerlerin çoğu öldü, ” Fil ordusu ” dağılarak Yemen’e döndü. Ebrehe de dönüş yolunda öldü. Kâbe ise olduğu gibi kaldı. Kur’an’da Fil Suresi bu olayı anlatır.