PAZAR GÜNÜ VİRDİ “Muhyiddin Arabi Hazretleri “

Vird veya evrad büyük alimler tarafından Kur’an âyetlerinden ve Peygamberimizin hadislerinnden seçilmek üzere meydadan getirilen hususi dualardır.Bu dualar usulüne göre her gün okunur.Bu Vird ise Veli Muhyiddin Aarabi Hazretleri tarafından yazılmış ve okuna gelmiş bir dua tertibidir.Muhyiddin Arabi hazretlerinin her gün ve geceye ait olan bu dualarını okumaya devam eden kimselere günler ilerledikçe maneviyat füyûzâtı üzerine sağnak gibi yağar.Makam ve mertebeleri artacaktır.Kötü huy ve alışkanlıklardan kurtulup iyi huy ve alışkanlıklar ile bezenecektir.Bu virdleri okurken sizlerde göreceksiniz ki Yüce Allaha nasıl dua edilmeli ondan nasıl isteklerde bulunulmalı Muhyiddin Arabi hazetlerinin yalvarış şekliyle bizlerde  daha güzel dua etmeyi öğreneceğiz inşallah.

Bu duayı okumaya niyet  Allah rızası kazanmak,Allah sevgisi ve ona daha iyi şekilde yaklaşmak,

Pazar günü virdi
Bismillâhirrahmânirrahîm
Bismillâhi fâtihi’l-vücûdi. Ve’l-hamdü li’llâhi muzhiru külli mevcûdîn.
Ve lâ ilâhe illâllâhü tevhıyden mutlakan an keşfin ve şühûdin. V’allâhü ekberu minhü bedee’l-emru ve ileyhi ye’ûdü. Ve sübhanellâhi mâ semme sivâhü fe-yüşhedü. Ve lâ me’ahû ğayruhû ma’bûdün. Vâhidün ehadün alâ mâ kâne aleyhi kable hudûsi’l-hudûdi. Lehû fî külli şey’in âyetün tedüllü alâ ennehû vâhıdün ehadün mevcûdün. Sirruhû münezzehün seterehû ani’l-idrâki ve’n-nüfûdi.
Ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhi’l-aliyyi’l-azıym. Kenzün ihtassanâ bihî min hazâini’l-ğaybi ve’l-cûdi. Estenzilü bihî külle hayrin ve edfe’u bihî külle şerrin ve dayrin. Ve eftüku bihî külle retkın mesdûdin. Ve innâ li’llâhi ve innâ ileyhi râciûne fi külli emrin nezele ev hüve nâzilün.
Ve fî külli hâlin ve makâmin ve hâtırin ve vâridin ve masderin ve vürûdin. Vallâhü hüve’l-mercüvvû likülli şey’in ve fî külli şey’in hüve’l-me’mûlü ve’l-maksûdü. Ve’l-ilhâmü minhü ve’l-fehmü anhü vel-mevcûdü hüve.
Ve lâ inkâre ve lâ cühûde. İzâ keşefe felâ ğayra. Ve iza setere fe-küllün ğayrün ve küllün mahcûbün mâ’büdün bâtınün bil-ehadiyyeti zâhirun bil-vâhidiyyeti. Ve anhü ve bihî kâne kevnü külli şey’in felâ.
İzi’ş-şey’ü fî’l-hakîkati ma’dûmün mef-kûdün. Fe-hüve’l-evvelü ve’l-âhıru ve’z-zâhiru ve’l-bâtınü ve hüve bi-külli şey’in alîm. Kable kevni’ş-şey’i ve ba’de’l-vücûdi le-hü’l-ihâtatü’l-vâsiatü. Ve’l-hakîkatü’l-câmiatü ve’s-sirru-l kâimü. Ve’l-mülkü’d-dâimü ve’l-hukmü’l-lâzimü. Ehl’s-senâi vel mecdi. Hüve kemâ esnâ alâ nefsihi fe-hüve’l-hâmidü vel-hamdü ve’l-mahmûdü. Ehadiyyü’z-zâti Vahidiyyü’l-esmâi ve’s-sıfâti.
Alîmün bi’l-külliyâti ve’l-cüz’iyyâti. Muhıytun bi’l-fevkıyyâti ve’t-tahtiyyâti. Ve lehû aneti’l-vücûhü min külli’l-cihâti.
Allâhümme yâmen heve’l-muhîtu’l câmiu veyâ men lâ yemneu’hû mine’l-atâi mâniun.
Yâ men lâ yenfezü mâ ındehû. Ve amme cemîa’l-halâikı cûdühû ve rifdühû Allâhümme’ftah liye ağlâka hâzihi’l-künûzi. V’ekşif lî hakâyika hâzihi’r-rumûzi ve kün ente müvâcihî ve vüchetî vahcübnî bi-ru’yetike an ru’tetî . V’emhu bi-zuhûri tecellîke cemîa sıfati. Hattâ lâ yekûne lî vichetün illâ ileyke. Velâ yeka’u minnî nazarun aleyke.
V’enzuri’llâhümme ileyye bi-ayni’r-rahmeti ve’l-ınâyeti ve’l-hıfzı ve’r-riâyeti ve’l-ihtisâsı ve’l-vilâyeti fî külli şey’in hattâ lâ yahcübünî an rü’yetî leke şey’ün ve ekûne nâzıren ileyke bimâ emdette-nî bihî min nazarike fî külli şey’in.
V’eca’lnî hâdıan li-tecellîke ehlen li ihtisâsıke ve tevellîke mahalle nazarike min halkıke. Ve mufîdan aleyhim min atâike ve fadlike yâ men lehu’l-ğınaü’l-mutlaku ve li-abdihi’l-fakru’l-muhakkaku yâ ğaniyyen an külli şey’in müftekırun ileyhi.
Ve yâ men bi-yedihî emru külli şey’in ve emru külli şey’in râciun ileyhi.
Ve yâ men lehü’l-vücûdü’l-mutlaku felâ ya’lemü mâ hüve illâ hüve velâ yüstedellü aleyhi illâ bihî.
Ve yâ müsahhira’l-a’mâli’s-sâlihâti li’l-abdi li-yeûde nef’uhâ aleyhi lâ maksade lî ğayruke. Ve lâ yesau’nî illâ cûdüke ve hayruke. Yâ Cevâdü fevka’l-âmâli.
Yâ mu’tıyyen-nevâli keble’s-süâli. Yâ men vakafe dûnehû kademü külli tâlibin. Yâ men hüve alâ emrihî kâdirunve ğ’alibün.
Yâ men hüve li külli şey’in vâhibün ve izâ şa’e selibün. Ehimmü ileyke bi’s-süâli
fe-ecidünî abden leke alâ külli hâlin. Fe tevellenî yâ mevlâye fe ente evlâ bihî minnî keyfe aksıdüke ve ente verâ’e’l-kasdi. Em keyfe atlubüke ve’t-talebü aynü’l-bu’di e’yutlebu men hüve karîbün hâdırun em yuksadü meni’l-kasdü fîhi tâhün ve hâirun. Et-talebü lâ yasılü ileyke ve’l-kasdü lâ yasdüku aleyke.
Tecelliyâtü zâhirike lâ tülhaku ve lâ tüdrakü. Ve rumûzü esrâri-ke lâ tenhallü ve lâ tenfekkü. E-ya’lemü’l-mevcûdü künhe men evcede-hû. Em yeblüğu’l-abdü hakîkate menista’bedehü’t-talebü ve’l-kasdü ve’l-kurbü, ve’l-bu’dü sıfatü’l-abdi fe mâzâ yeblüğu’l-abdü bi-sıfâtihî mimmen hüve münezzehün müteâlin fî zâtihî.
Ve küllü mahlûkın mahallühü’l-aczü fi mevkıfi’z-zülli alâ bâbı’l-ızzi an neyli idrâki hâze’l-kenzi keyfe a’rifü-ke ve ente’l-bâtınü’llezî lâ tu’rafü ve keyfe lâ a’rifü-ke.
Ve ente’z-zâhiru’llezî ileyye fî külli şey’in tete’arrafü keyfe üvahhidü-ke ve lâ vücûde lî fî ayni’l-ehadiyyeti ve keyfe lâ üvahhidü-ke ve’t-tehıydü sirru’l-ubûdiyyeti.
Sübhâne-ke lâ ilâhe illâ ente mâ vahhade-ke min ehadin iz ente kemâ ente fî sâbikıl-ezeli ve lâhıkıl-ebedi fe alet-tahkıykı mâ vahhade-ke ehâdün sivâ-ke.
Ve fî’l-cümleti mâ arefe-ke illâ iyyâ-ke betante ve zaherte fe-lâ an-ke betante ve lâ
li-ğayrike zaherte fe-ente ente lâ ilâhe illâ ente fe-keyfe bi-hâze’ş-şekli yenhallü Hüve’l-evvelü âhiru ve’l-âhiru evvelü.
Fe-yâ men ebheme’l-emra ve ebtane’s-sirra ve evka’a fi’l-hıyrati ve lâ hıyrate.
Es’elüke’lllâhümme keşfe sirri-l ehadiyyeti ve tahkîka’l-ubûdiyyeti  ve’l-kıyâme
bi’r-rûbiyyeti bimâ yelîku bi-hadratihe’l-aliyyeti. Fe-ene mevcûdün bike hâdisün mâ’dûmün ve ente mevcûdün bâkin hayyün kayyûmün kadîmün ezeliyyün âlimün ma’lûmün. Fe-yâ men lâ yâlemü mâhüve illâ hüve.
Es’elüke’llâhümme’l-herabe minnî ileyke ve’l-cem’a bi-cemiı mecmûî aleyke hattâ lâ yekûne vücûdî hıcabî’an şühûdî.
Yâ mâksûdî mâ fâtenî şey’ün izâ ene vecedtü-ke ve lâ cehiltü şey’en izâ ene alimtüke ve lâ fekadtü şey’en izâ ene şehidtü-ke.
Fenâî fî-ke ve bekâî bi-ke ve meşhûdî ente lâ ilâhe illâ ente ente kemâ şehidte ve kemâ alimte ve kemâ emerte fe-şühûdî aynü vücûdî femâ şehidtü sivâî fî fenâî ve bekâî ve’l-işâratü ileyye ve’l-hukmü lî ve aleyye ve’n-nisbetü nisbetî ve küllü zâlike rütbetî ve’ş-şe’nü şe’nî fî’z-zuhûri ve’l-bütûni ve serayâni’s-sirril-masûni hüviyyetün sâriyetün müzâhirun bâdiyetün.
Vücûdün ve ademün ve nûrun ve zulemün levhun ve kalemün sem’un ve samemün cehlün ve ılmün harbün ve silmün samtün ve nutkun retkun ve fetkun hakikatün ve hakkun ğaybûbiyyetün ezelün deymûmiyyetün ebedün.
Kul huve’llahü ehadün. Allâhü’s-samedü. Lem yelid ve lem yûled ve lem yekün lehû küfüven ehadun.
Ve salla’llâhü ale’l-evveli fî’lîcâdi ve’l-vücûdi. El-fâtihu li külli şâhidin hazretiye’ş-şâhidi ve’l-meşhûdü. Es-sirru’l-bâtınü ve’n-nûru’z-zâhiru. Aynü’l-maksûdü’l-mümeyyezi.
Kandatteyissebkı fî âlemi’l-halkı mine’l-mahsûsı ve’l-ma’bûdi. Er-rûhü’l-akdesü’l-aliyyü ve ‘n-nûru’l-ekmelü’l-behiyyü.El-kâimü bi-kemâli’l-ubudiyyeti fihazreti’l-mâ’bûdi. Ellezi üfîda alâ rûhıhî min hazreti rûhâniyyetihî ve’t-tasalet bimişkâti kalbihî eşi’atü nûrâniyyetihî fe hüve’r-rasûlü’l-mukarrabü ve’l-veliyyü’l-mes’ûdü. Ve alâ âlihî ve ashâbihî hazâini esrârihî ve me’âdini envârihî. Ve metâli’ı akmârihî.
Künûzi’-hakâikı. Hüdâti’l-halâikı. Nücûmü’l-hüdâ li-men ıktedâ. Ve sellim teslîmen kesîran ilâ yevmid dîni vel-hamdü lillahi rabbil âlemîne. Ve sübhâne’llâhi ve mâ ene mine’l-müşrikîn. Ve hasbüne’llâhü ve nı’me’l-vekîlü. Ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhi’l aliyyi’l-azıym.

Anlamı:
Varlıkların fatihi olan Allah (c.c.)’ın adı ile başlayın.
Her varlığı açığa çıkaran Allah (c.c.)’a hamd olsun.
Keşiften ve şuhûddan mutlak tevhid olarak Allah (c.c.)’tan başka ilah yoktur.
Allah (c.c.) en büyüktür.
Emir O’ndan başlar ve yine O’na döner.
Allah (c.c.)’ı noksan sıfatlardan tenzih ederim. O’ndan başkası yoktur ki, müşahede olsun. O’nunla birlikte başka mabud. yoktur. Hudutların meydana gelmesinden önce de O; kendi varlığı ile birdir ve tekdir.
Her şeyde O’nun varlığına, birliğine ve tek oluşuna delalet eden alametler vardır.
O’nun sırrı, noksanlıktan münezzehtir. O’nu idrakten gizlemiş ve tükenmekten korumuştur.
Yüce ve büyük olan Allah (c.c.)’ın kudret ve güveninden başka güç yoktur.
O bir hazinedir. Cömertlik ve gayb aleminin hazinelerinden onu bize has kılmıştır.
Ben onunla her hayrın indirilmesini isterim. Yine O’nunla her şerri ve zararlıyı defederim.
Her kapalıyı O’nunla açarım.
Her durumda, her makamda, her harekette, her ölçüde, her konakta ve her varışta nazil olmuş bulunan yahut inmekte olan her işte biz Allah (c.c.)’tanız ve yine O’na dönücüleriz.
Allah (c.c.) her iş için kendisinden umut edilendir. Her işte O, umulan ve arzulanandır.
İlham On’dan dır.
Anlayış O’ndandır.
Var olan ancak O’dur.
İnkara ve inatçılığa mahal yoktur.
O açtığı zaman, O’nun açtığını gizleyecek başkası yoktur.
O gizlediği zaman, her şey perdelenmiştir.
O Ehadiyet ile Bâtın ve Vâhidiyet ile Zâhir olan bir mabuddur.
Her şeyin varlığı O’ndandır ve O’nunladır. O’ndan başka hiçbir şey yoktur.
Hakikatteki şey kayıp bir yokluktur.
O Evveldir.
O Âhirdir.
O Zâhirdir.
O Bâtındır.
Her şeyi en iyi bilen O’dur.
Eşyanın var olmasından önce ve vücut bulmasından sonra,
O’nun kavrayışı,
Toplayıcı hakikati,
Kaim olan sırrı,
Sürekli mülkü ve gerekli ve gerekli olan hükmü vardır.
Övgüye layık olan şan ve şeref sahibi O’dur.
O, kendi nefsini methettiği gibidir. O Hamîd’dir ve Mahmûd’dur.
O. zatı tek olandır.
İsimleri ve sıfatları bir olandır.
Bütünleri ve parçaları en iyi bilendir.
O, yukarları ve aşağıları kuşatıp çevirendir.
Her cihetten bütün yüzler O’na dönmüştür.
Ya Rabbi Ey kuşatan ve toplayan!
Ey kendisini ihsandan alıkoyacak kimse bulunmayan!
Ey yanındaki hiç tükenmeyen ve cömertliği herkesçe bilinen!
Ya Rabbi! Bu hazinelerin kilitlerini benim için aç. Bu rumuzların hakikatini bana göster.
Beni yönlendiren ol.
Senin görüşünle görüşümü perdele!
Tecellinin zuhuru ile bütün sıfatlarımı imha eyle. Ta ki benim için Sen’den başka yöneldiğim sebep olmasın. Sen’den başkasına bakışım vaki olmasın.
Ya Rabbi! Her şeyde bana rahmet, inayet, hıfz, riayet, ihlas ve dostluk nazarı ile bak. Ta ki, hiçbir şey Seni görmemden beni alıkoymasın. Her şeyde olan bakışınla bana imdat eylediğin ile Sana bakan kimse olayım.
Beni, Senin tecelline boyun eğen bir kimse eyle. İhtisasına ehil kıl. Mahlukatından Senin nazarına mahal eyle.
İhsanından ve fazlından üzerlerine feyiz düşenlerden eyle.
Ey kendisi mutlak zenginlik sahibi ve kulu da gerçek fakirlik sahibi olan!
Ey her şeyden gani olan ve her şeyin kendisine ihtiyaç duyduğu Rabbim!
Ey her şeyin emri elinde olan ve her şeyin kendisine döndüğü kimse!
Ey mutlak varlık sahibi olan. O’nun ne olduğunu yine ancak O’nun bildiği ve kendisi ile delil getirilen zat.
Ey salih amelleri, faydası kendisine dönsün diye kuluna muhassar kılan kimse! Benim Sen’den başka maksadım yoktur. Senin cömertliğin ve iyiliğinden başkası beni esirgemez.
Ey istenenin üzerinde ikram sahibi olan!
Ey istemeden evvel cömertçe veren!
Ey her talep edenin aklı, O’nun uğrunda duran!
Ey işinde muktedir ve galip olan!
Ey her şeye hibe edici olan ve dilediği zamanda ondan soyup alan! Sana yöneliyorum ve her hal üzere kendimi Sana kul olarak buluyorum. Sen ey Mevlam! Çünkü Sen bana benden daha yakınsın.
Sen kast ötesi olduğun halde ben Seni nasıl kast edeyim? Ya da talep, uzaklığın tıpkısı olduğu halde Seni nasıl talep edeyim? Kendisi yakın ve hazır olan talep olunur mu? Yahut kast, kendisine dönen kimse kast olunur mu?
Talep, Sana ulaşmaz.
Kasd, Senin üzerine gerçekleşmez.
Senin zahirinin tecellileriilave idrak olunamaz.
Senin sırlarının rumuzları zayıflamaz ve çözülüp gitmez.
Sonradan yaratılmış olan bir varlık, kenndisini yaratanın aslını bilebilir mi? Yahut talep, kasd, yakınlık ve uzaklık gibi sıfatlar, kulluk sıfatları olduğu halde kul, kendisini kul edinenin hakikatına ulaşabilir mi?
Kul, kendisinde bulunan sıfatları ile, zatında yücelik bulunan ve münezzeh olan varlıktan neye ulşabilir?
Her yaratılan, izzet kapısı üzerinde ve zillet durağında bu hazinenin çözümüne nail olmaktan acizdir.
Sen, bilinmeyen Bâtın olduğun halde ben Seni nasıl bilirim? Yine Sen her şeyde bilinip bana Zâhir olduğun halde ben Seni nasıl bilmem?
Benim ahadiyyet zatım olmadığı halde ben Seni nasıl tevhid ederim? Yine tevhid, ubudiyet sırrı olduğu halde ben Seni nasıl tevhid etmem?
Sen noksan sıfatlardan münezzehsin.
Sen’den başka ilah yoktur.
Hiçbir kimse Seni şanına uygun bir şekilde tevhid edemez. Çünkü Sen yine ezelde ve ebedde olduğun gibi Sen’sin.
Gerçekte Seni Sen’den başkası hakkıyla tevhid edemez.
Bütün varlıklar içinde Seni bilen, ancak Seni tanır.
Sen Bâtınsın.
Sen Zâhirsin. Fakat Sen, kendinden gizlenmedin ve Sen’den başkası için de açığa çıkmadın. Çünkü Sen Sen’sin.
Sen’den başka ilah yoktur.
Sen Evvelsin, Ahirsin. Ahir ise Evveldir.
Ey emri kapalı eden, sırrı gizleyen, hayrette bırakan ve kendisi hayrete düşmeyen1
Ya Rabbi! Ahadiyet sırrının keşfini, ubudiyetin tahkikini, Rububiyetle kıyamı Yüce Hazretine yaraşır şekilde Sen’den istiyorum. Çünkü ben, Seninle varım. Benim varlığım sonradandır.
Ben Seninle varım, Seninle yokum.
Sen ise, varsın.
“Bakî” sin.
“Hayh” sın.
“Kayyûm” sun.
“Kadîm” sin.
“Ezeli” sin.
Bilensin ve Bilinensin.
Ey ne olduğunu ancak kendisi bilen!
Ya Rabbi! Benden Sana kaçış istiyorum. Bütün varlığımla Sen’de birleşmek istiyorum. Ta ki, benim varlığım, şuhûdumda beni engelleyen bir perde olmasın.
Ya Ma’budüm! Ben Seni bulduğum ve hiçbir şeyden cahil kalmadığım zaman hiçbir şey beni yok edemez. Ben seni bulduğum ve müşahede ettiğim zaman hiçbir şey kaybetmiş olmam.
Benim yok oluşum Sen’dedir.
Benim devamlılığım Seninledir. Benim meşhudum Sen’sin.
Sen’den başka ilah yoktur.
Sen, kendini müşahede ettiğin gibisin.
Yine Sen, kendini bildiğin gibisin.
Benim şuhûdum, varlığımın aynıdır.
Faniliğimde ve bakiliğimde ben kendimden başkasını müşahede etmedim.
İşaret banadır.
Hüküm, benim lehimde ve aleyhimdedir.
Nisbet, benim nisbetimdir.
Bütün bunların hepsi benim rütbemdir.
Zâhirlerde ve bâtınlarda korunmuş olan sırrın yayılmasında iş, benim işimdir.
O, yaygın bir hüviyet ve yardım edici bir vahadır.
Varlık ve yokluktur.
Nur ve zulmettir.
Levh ve kalemdir.
İşitmek ve sağırlıktır.
Cehalet ve bigidir.
Savaş ve barıştır.
Susmak ve konuşmaktır.
Ayırmak ve birleştirmektir.
Hak ve hakikattır.
Gayblık ve ezeldir.
Devamlılık ve ebeddir.
“De ki: O Allah tektir. Herkes O’na muhtaç, O kimseye muhtaç değildir. Doğurmamıştır ve doğrulmamıştır. Hiçbir şey O’na denk değildir.” (İhlas suresi 1-4. ayetler)
Allah (c.c.)’ın salâtı, varlık aleminde ilk yaratılan üzerine olsun.
O, gizli sır,açık bir nurdur.
Kast edilen ve seçilip ayrılan bizzat kendisidir.
Mahsus ve ma’buddan olan yaratılış aleminde geçmişi vardır.
En yüce kutsal ruhtur.
En mükemmel değerli bir nurdur.
Mabudun huzurunda ubudiyyetin kemali ile kaim olandır.
Hazret-i Ruhaniyyeden kimin üzerine feyiz saçılırsa, kim kalbinin nurları ile ve nuraniyyeti ile muttasıf olursa, işte o, Allah (c.c.)’a yakın bir elçi ve mutlu bir velidir. Onun aile efradı ve arkadaşları üzerine sırlarının anahtarları, nurlarının madenleri, aylarının dpğuşları ve hakikat hazineleri ihsan olunur.
Onlar mahlukatın hidayet rehberleri ve tabi olanlar için yol gösterici hidayet yıldızlarıdır.
Sen de sayısız teslimiyetiyle O’na teslim ol.
Allah’ı (c.c.), noksan sıfatlardan tenzih ederim ve ben müşriklerden değilim.
Allah (c.c.) bize yeter.
O ne güzel vekildir.
Bütün güç ve kudret yüce Allah (c.c.)’a mahsustur.