Son mum
Masanın üstünde yanan dört mum kendi aralarında konuşuyorlardı.
Mumlardan bir tanesi konuştu:
” Ben barış mumuyum kimse benim sürekli yanmam için uğraşmıyor artık dayanamıyorum, inanıyorum ki söneceğim.”
Alevi azalarak söndü.
Bir diğer mum konuştu:
” Ben inanç mumuyum nedense beni artık gerekli görmüyorlar. O nedenle daha fazla yanık kalmamın bir gereği yok söneceğim.”
İkinci mum da konuşmasını bitirip söndü.
Üçüncü mum da söz aldı:
” Ben sevgiyim. Artık yanık kalma gücüm yok. İnsanlar önemimi anlamadı beni bir kenara bıraktı. En bile sevmeyi unuttular ” dedi ve o da söndü.
Ansızın odaya bir çocuk girdi dört mumdan üçünün yanmadığını gördü.
” Neden yanmıyorsunuz? Hepinizin sonuna kadar yanması gerekmiyormu?” dedi ve ağlamaya başladı.
Dördüncü mum çocuğa döndü ve
” Korkma ben halâ yanıyorum. Benim sayemde diğer mumları yeniden yakabiliriz. Ben umudum dedi.
Gözleri parlayan çocuk, umut mumunu eline alarak diğer mumları teker teker yaktı.
UMUDUN ALEVİ YAŞAMINIZDAN HİÇ EKSİLMESİN BÖYLECE HER BİRİMİZ UMUDU, İNANCI, BARIŞI VE SEVGİYİ SÜRDÜRELİM.
Okumak isteyebilirsiniz
Sıra sende