Hayatımda yeni bir sayfa(Ders veren bir öykü)
Paranın kıymetini bilmeyen çocuğuna,babası bir gün ders vermek amacıyla ,”bundan sonra sana harçlık yok,kendi paranı kendin kazan ve artık bu eve biraz katkıda bulun”.der.
Çocuk önce dayısından borç alır.Aldığı parayı babasına getirir verir.Babası çocuğun verdiği parayı alır,sobaya atar.Ertesi gün çocuk gider bu sefer halasından para ister ve alır.Halasından istediği parayı da yine getirir babasına verir.Babası bu defada çocuğun verdiği parayı alır yine sobaya atar.
Ertesi gün çocuk gider amcasından borç ister,aldığı parayı yine babasına getirirp verir,babası çocuğun verdiği parayı alıp yine sobanın içine atar.
Artık çocuğa borç verecek kimse kalmamıştır.İş başa düşmüştür.Çocuk bir küfe bulur,hale gider,akşama kadar orada hammallık yapar.Biraz para kazanır.Akşam eve döndüğünde kazandığı parayı yine babasına verir.Babası oğlundan aldığı prarayı tıpkı diğer aldığı paralara yaptığı gibi sobaya atmak için uzandığında çocuk sıçrar ve babasının elinden tutar,bir taraftan babasının koluna yapışırken bir taraftan da babasına yüksek sesle bağırır.“Baba sen ne yapıyorsun?Sakın bu parayı sobaya atma,benim bu parayı kazanmak için akşama kadar iflahım kesildi mahvoldum .” der
Demek ki alın teri akıtarak,yorularak ,emek verilerek kazanılan para çok değerli imiş değil mi onu harcamak bile insana zor gelir.
Daha önce çalışmadan zorlanmadan borç alınan paraların sobaya atılmasında hiç ses çıkarmayan çocuk kendi emeği ile kazandığı parada nasıl da sahip çıktı parasına?Burada babanın yapmak istediği şey tamamen çocuğun sorumluluk alması ile ilğilidir.Çocuklara acımadan bu deneyimleri kazanmalarını sağlamak gerekir.