Cennette komşu olmak

Vaktiyle padişahın biri kıyafetini değiştirip yanına kölesini de alarak, halkın kendisi hakkında ne düşündüğünü öğrenmek için şehri dolaşmaya çıktı.
Mevsim kıştı, soğuk hava kasıp kavuruyordu. Yolu bir mescide düştü. İki yoksul bir köşede titreyerek oturuyordu. Onların ne konuştuklarını merak eden padişah yanlarına sokuldu.
Yoksullardan şakacı olan soğuktan şikayet ediyordu:
– Yarın cennete gittiğimizde padişahı oraya sokmayacağım! Cennetin duvarına yaklaştığın görürsem ayakkabımı çıkarıp kafasına vuracağım.
Öteki merakla sordu:
– Onu niye cennete sokmayacaksın ki?
– Tabi sokmam. Biz burada titrerken o sarayında keyif sürüyor. Halimizden haberi yok. Sonrada kalkıp cennete bana komşu olsun. Ben komşusunu düşünmeyen kişiyi komşu olarak istemem dedi. Gülüştüler.
Padişah kölesine:
– Bu mescidi ve adamları unutma! Dedi.
Saraya dönünce mescide adamlarını yollayarak o iki fakiri alıp saraya getirtti. Zavallılar başımıza neler gelecek diye korkuyla bekleşirken onları dayalı, döşeli bir odaya yerleştirdiler, sonrada:
– Burada yeyip, içip yatacak ve padişahımıza dua edeceksiniz dedikten sonra, Cennette size komşu olmasına da karşı çıkarmayacaksınız dediler.