Halife Hz. Ömer (r.a.), bir gece makamında otururken ashabtan biri ziyaretine gelir. Selam verir ancak selamı alınmamıştır, oturur. Hz. Ömer (r.a.) işiyle meşgul, sahabe bekler. Hz. Ömer çalışmaya devam etmektedir.Selamı alınmamış yüzüne bile bakılmamıştır.  Bu arada Hz. Ömeri’in (r.a.) işi biter, mumu söndürür. Bir başka mum yakar. O anda sahabenin selamını alır. Konuşmaya başlar.
Sahabe sorar:
-Ya Ömer, niçin hemen selamımı almadın? Niçin bir mumu söndürüp diğer mumu yaktın ve ondan sonra benle konuşmaya başladın?
Hz. Ömer (r.a.):
– Evvelki mum devletin hazinesinden alınmıştı. O yanarken özel işlerimle meşgul olsaydım Allah indinde mes’ul olurdum. Seninle devlet işi konuşmayacağımız için kendi cebimden almış olduğum mumu yaktım, ondan sonra seninle meşgul olmaya başladım.
Sahabenin gözleri yaşarır, ellerini kaldırarak şöyle dua eder:
– Ya Rabbi! Hattab oğlu Ömer’i bizim başımızdan eksik etme!