(Gerçek hikaye)Bir köpekten alınacak en güzel vefa,sevgi ve dostluk örneği

Eylül ayı,sonbaharın görüntülerini sergileyen aylardan biridir bilirsiniz.Kimi zaman oldukça sıcak bir hava,
kimi zamanda soğuk rüzgarlarıyla bizi şaşırtan bir aydır.
Bazen yazın bittiğine inanmaz,bazende kış geldi artık dedirtir bize.İşte bu günlerin bir sabahında çıktığım bir yürüyüş
sırasında yaşadığım an an şahit olduğum bir olayı
paylaşmak istedim sizlerle.Paylaşmak istedim çünkü her zaman görüpte dikkatimizi bile çekmeyen bizi hiç etkilemeyen bazı
olaylar farkında olarak seyredip ve yaşayınca ne kadar anlam kazandığını,
farkederek yaşadım bu olayı.Tüylerim ürperdi,duygulandım gözlerime hakim olamadan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Eylül ayında oğlumla birlikte Burhaniye ilçesinin Pelitköy sahilindeki yazlığımıza gitmiştik.O günlerde oğlum bayagı bir rahatsızdı,panik atak krizleri sıklaşmıştı.Doktorunda tavsiyesi ile İstanbuldan uzaklaşmak, temiz hava ve sakin bir ortamda kafamızı dinlemek için gitmiştik.

Evet bana ve ona burası çok iyi gelmişti,sabah yataktan kalmayan öğlen 3′ e ,4′ e kadar yatan oğlum erkenden kalkıyordu.
Onun yataktan kalkıp “günaydın.. Annem yine sabah sabah nefis kokular geliyor mutfaktan” diyen sesini ve iyi olduğunu görünce çok mutlu oluyordum.

Kendimi biraz daha rahat hissettiğim için, o sabah kendimle baş başa kalmak,kendimle konuşmak içimi dökmek için yürüyüşe çıkmayı planlamıştım akşamdan.Oğluma söylemiştim” sabah kalkınca beni bulamazsan merak etme” diye.
İşte o sabah saat 6 sıralarında uzunca bir yol olan iki tarafı ağaçlarla kaplı ana yola çıkan bir yolumuz vardı,oradan başladım yürümeye,bir taraftanda dua ediyorum,çünkü benim için boşa geçirilicek boş zaman yoktu,hep meşgul olmak zorundaydım.

O yol üzerinde genelde köpekler olur, bende köpeği severim ama tanımadığım köpek olunca da çok korkarım.Yürümeye devam ettim,etrafta kimseler yok,hem güzel hemde sakin.Fakat bir taraf tanda içimde bir ürperti vardı.Derken ağaçlar arasından gelen bir hışırtı sesi duydum.Hemen irkildim.Bakındım etrafıma bir şey göremedim.orada durakaldım,kımıldayamıyordum sanki..adım atsam sesimi duyarsa o ses diyordum.
Ne yapacağımı şaşırdım.Bütün bildiğim dualar bir anda aklımdan silindi sanki…

Kendi kendime sakin ol…. dedim,”Sen yalnız değilsin… korkulacak bir şey yok.”Kendi kendime hafif ses tonuyla konuşmaya başladım.
İçimden keşke dedim keşke “Badiyi yanıma alsaydım”. Badi bizim sitenin köpegi, daha, çok küçükken geldi bizim siteye, ve herkesin köpeği oldu.
O sitenin kapısından çıkan, kendisine iyi davranan yemek veren kim varsa tanır ve onlarla birlikte yürür, gidecekleri yere kadar eşlik eder,sonra onlarla birlikte geri döner.Arada yaklaşan köpekler olursa hemen onlara havlar ve uzaklaştırır yanımızdan.

Öyle adım atmadan olduğum yerde kendimle konuşurken,ağaçların altında yığılmış dal parçalarının arasından gelen ses tarafına baktım.
Bir de ne göreyim…Yemyeşil
iki çift göz,bembeyaz tüyleriyle minnacık bir köpek yavrusu, öyle güzel, öyle anlamlı ve öyle sevecen bakıyordu ki bana,“Allahım dedim bu ne güzellik bu ne saflık”elimi değdirmekten korkarım, ama bana bakıyordu ve yardım istiyordu.Sanıyorum yeni doğmuştu .

Ama annesi nereye gitmişti….bunu bırakıp.Sağıma baktım soluma baktım etrafta kimse yoktu.Yanıma telefonumu da almamamıştım.Ne yapabilirim diye düşünürken;ilerden koşa koşa” Badi’nin” geldiğini gördüm.
Size nasıl anlatayım sevincimi,mutlulugumu,kelimeler yetersiz kalır o anki duygularımı anlatmaya.Köpeğe dokunmaya korkan ben Badi’ye sarıldım ve seviç gözyaşları döküyordum.“Badi sen nasıl anladın seni çağırdığımı,sana ihtiyacım olduğunu,sana nasıl teşekkür edeyim badiciğim”diyerek aklıma gelen kelimelerle onunla konuşuyordum.
Kuyruğunu sallamaya başladı, O beni anlamıştı,Badi de bana diyorduki “Sen her sabah bana bakıyor,
günaydın Badi… hoşgeldin,bir dakika bekle yemegin geliyor canım, diyorsun,soğuk çorba vermemek için çorbamı bile ısıtıyorsun, bunlar karşılıksızmı kalacaktı,işte bende senin zor durumunu analdım ve yetiştim.”

“Teşekkür ederim canım benim, ama şimdi bir görevimiz var, bak burada yavru bir köpekcik var bizden yardım istiyor, sen bunu bekle burada bende gidip Ozan abiyi getireyim” beni çok iyi anlamıştı,kuyruğunu salladı.Hemen oradan hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başaldım, adeta koşar adımlarla.

Eve geldim heyecandan dilim titriyor,Ozan’a seslendim ve durumu anlattım.Ozan  çok merhametli ve duygusal bir bir geçtir.Özelliklede hayvanlara karşı çok merhametlidir.Hemen birlikte yola çıktık. Ve geldik Badi’nin yanına,birde ne görelim, badi adeta kucağına almış yavru köpeği,seviyor,kokluyor,ısıtıyor.Ayrılmadan önce görmediğim bir şey farkettim.yada farketmediğim bir şey di bilmiyorum.Belki de Badi yaptı onuda bilmiyorum.Eğer Badi yaptıysa şaşdım ve bir hayvanın insanların çogunda görünmeyen,bu davranışı takdire şayan bir şeydi.
“Bir parça ekmek,”Ya badi yaptı bu olayı, yada nerde olduğunu bilmediğimiz Annesi.Oğlum ve ben çok duygulanmıştık.Aldı kucağına küçük yavruyu oğlum, Badi de peşimizde evimize geri geldik.

Balkonda bir kutun içine koyduk yavruyu.Badi yanından ayrılmıyor,galiba anladı küçük yavrunun ona olan ihtiyacını.

Derken bu köpege ne verelim diye düşündük,süt dedik süt …yeni doğan köpek süt içer.Sütü koyduk bir kaseye,ama içmiyor yavru,Annesini arıyor herhalde.İkimizde çaresiz birbirimize baktık ne yapacağız diye.
İçimizden ikimizde aynı şey geçirmiştik. Annesi çıkagelse ne iyi olur.”Badi sen bunu annesini tanıyormusun bulabilirmisn acaba”diye takıldık.
O gece yattık ama Badi de yavrunun yanında kaldı.Sık sık çıkıp bakmamıza rağmen sabaha doğru uyuya kalmışız.ve öyle de derin uyumuşuz ki saat 9 olmuş. Hemen balkona çıktım bakmak için,Birde ne göreyim,yavrunun başında badi ve Annesi durmuyormu…..!Annesi yavruyu emziriyor,hem o, hem yavru,hemde Badi, bize gülerek kuyruk sallıyorlardı seviçten.

Hemen Ozana seslendim “ozan koş koş bak neler olmuş” diyerek ve gözyaşları içinde bağırıyordum.Ozan geldi yavrumun gözleri doldu,bunu tabolaştırmalıyım dedi.Ve resimlerini çekti.

Balkondan bahçenin bir kenarına çıkardık köpek ve yavrusunu,bir kaç gün onlara baktık,badiyle annesi ve yavru
birlikte oynarken,dostluk,yardım severlik,candaşlık ne demekmiş. Badiden çok daha iyi öğretecek yok diye düşündük.Akşamki konuşmamız üzerine Badi Annesini bulmuştu.Ve anne ve yavruyu kavuşturmuştu.

Bu olay bizi çok etkiledi,ve bize dostluk,sevgi ve vefayı” Badinin” davranışlarıyla anlatan çok güzel bir örnek olmuştu.