Sayfasında çok istiğfar bulunana ne mutlu

Resulullah (s.a.v) günde yetmişte fazla istiğfar ve tevbe ederdi.

Resulullah (s.a.v) buyurdular:

• Her mü’minin günlük amellerinin yazıldığı bir sayfa vardır.Gün sonunda defter kapatıldığında,içinde istiğfar yoksa kapkara olarak kapatılır.Eğer içinde isitiğfar varsa parlayan bir nur şeklind ekapatılır.
• Sayfasında çok istiğfar bulunana ne mutlu!
• “Kim istiğfar etmeyi adet haline getirirse Allahü Teala onun her sıkıntısında  bir rahatlık,her darlığına bir çıkar yol lütfeder ve onu ummadığı yerden rızklandırır.”
• Günde yetmiş kere istiğfar eden hiçbir kul yoktur ki Allahü Teala onun yedi yüz günahını bağışlamasın.Günde yedi yüzden fazla günah işleyen bir kul veya kavim zaten hüsrana uğramıştır.”

Bir adam; “Ya Resulullah! bana öyle bir amel öğret ki onunla cennete gireyim” dedi.Resulullah (s.a.v) ona:

“Öfkelenme”  diye cevap verdi.Adam arzusunu ikinci defa tekrarlayınca Resu-i Ekrem (s.a.v) tekrar aynı cevabı verdi.

Adam; “bundan başka ne yapmalıyım?” diye sorunca;

“yetmiş yıllık günahlarına kefaret olması için ikindi namazından önce yetmiş kez “Estağfirullah” de  buyurdu.

Adam; “Fakat benim yetmiş yıllık günahım yok ki” deyince resulullah (s.a.v),

“Anneninkilere de kefarettir.”buyurdu.

Adam;”Onunda o kadar günahı yoktur” deyince Rasulullah (s.a.v) “babanın” yine babamında o kadar günahı yoktur deyince “kardeşlerinin de günahlarına kefaret olacağını” müjdeledi.