Kendi Cenaze Namazını Kılan Şehit (Tüm şehitler anısına)Kabirleri “Nur” olsun

Çanakkkale Savaşında Yaşanan Göz Yaşartıcı Bir Hikaye

 

Babamın dostlarındandı,dimdik yürüdü.Hani Allah’tan başka kimsenin önünde eğilmemiş tipler vardır ya öyle biriydi.

Ben çok küçüktüm,evimize misafir gelirdi.”Oğul” diye seslenirdi hep.

Bağdaş kurmaz,diz çöker öyle otururdu.Gaz lambası ışığınd adaha bir heybetli görünürdü gözüme.

 

 

 

 

Hep bitip tükenmeyen harp hatıralarını anlatırdı.

 

 

 

 

 

 

Çanakkale,Gazze,kafkas cephelerini dolaşmış,Sakarya,Dumlupınarda savaşmış.Ancak İzmir’in kurtuluşundan sonra köyüne dönebilmiş.

 

 

 

 

 

 

Anlattıklarında hep kan,cefa vardı,Kolaymı kazanılmıştı bu vatan? Ölüm neydi ki?

 

 

 

 

 

Şerbet içmek kadar kolyadı “Biz kendi cenaze namzımızı kendimiz kıldık Çanakkale’de” derdi sık sık.Olurmuydu?

 

 

 

 

 

Kitle muharebeleri sırasında bölükler arka siperlerde hucüm sıralarını beklemektedir.Ön siperdekiler ileri fırlamış boğuşuyorlar.

 

 

 

 

Yüzbaşı hücum için emir bekliyor.Bütün askerler süngü takmış siperden fırlamak için hazır.Sinirler gergin!

 

 

 

 

 

Bütün dudaklar kıpır kıpır dualr okunuyor.Kelime-i şehadet getiriliyor.Süre uzuyor.Yüzbaşı  erlere

sesleniyor.

 

 

 

 

 

Yavrularım! Aslanlarım! biraz sonra Cenab-ı Rabbil Alemin huzuruna  varacağız abdestsiz gitmeyelim Haydi…

 

 

 

 

 

 

Tüfeklerimizin kabzalarına ellerimizi sürüp,hep beraber teyemmüm edelim…

 

 

 

 

 

Teyemmüm edilir.bekleme devam etmektedir.Biraz sonra Yüzbaşı.”. Çocuklarım sanırım biraz daha bekleyeceğiz.Önümüzde biraz daha zaman var .Sanıyorum ilerde  arkadaşlarımız şehit oluyor.”

 

 

 

 

“Hem onlar için,hemde vakit varken,kendi cenaze namazımızı kendimiz kılalım.”

 

 

 

 

Kabe karşımızda..

 

 

 

 

 

Arkadan Of’lu Ali  Çavuş  bağırır “ER KİŞİ NİYETİNE” o gün yapılan hucümda,kendi cenaze namazını kılan çok az kişi sağ kalabilmiştir.

 

 

 

 

 

Onlar Allah’a verdiği sözü tuttular.

“Kaynak Çanakkale,şehitleri tanıtım  ve araştrıma derneği)