Azrail’in en çok sevindiği ve üzüldüğü an

Allah (c.c.) ruhları bedenden almakla vazifelendirdiği ölüm meleği Hz. Azrail’e sormuş:
– Ey Azrail! Bunca zamandır kullarımın canlarını alıyorsun. Can alırken an çok kime merhamet duydun, en çok kime öfkelendin?
– Ya Rabbi! Her şeyi sen bilirsin. Bir defasında deniz üzerinde fırtınaya tutulan bir geminin suya dökülen bütün bireylerinin canını almıştım. Fakat bu sırada kucağında küçük yavrusuyla bir tahta parçasına tutunmuş, bir dalıp bir çıkan annenin ruhunu alıp, küçük yavrusunu tahta üzerinde sağ salim bıraktığım zaman, su yüzünde annesiz kalan bu yavruya çok acımıştım. Onun acıklı hali, beni uzun zaman üzmüştü.
Allah (c.c.) tekrar sormuş:
– Ey Azrail! Bu en çok acı duyduğun bir olaydır. Peki bir  de en çok sevinç duyduğun olayı anlatır mısın? Kimin canını sevinerek aldın?
Azrail bu soruya şöyle cevap vermiş:
– Şu ülkede zalim bir hükümdar vardı; etrafı kasıp kavuruyor, halkını inim inim inletiyordu. İşte bu zalimin canını almam için emir verildiğinde ona doğru giderken derinden bir neşe duydum. O zalimin canını alırken duyduğum sevinç kadar, hiçbir vakit sevinç duymadım.
nice sırlar ve hikmetler sahibi Allah (c.c.) bu defa Azrail’e bir soru sormuş:
– Ya Azrail! O canını alırken sevinç duyduğun zalim kimdi, biliyor musun?
– Sen bilirsin ya Rabbi!
– İşte canını alırken büyük sevinç duyduğun o zalim, vaktiyle bir tahta üzerinde bıraktığında büyük üzüntü duyduğun çocuktu.