Bu gün huzur evi ziyaretimde “Allah’a bir defa daha ” Şükrettim..

Evet sevgili dostlar bu gün Annem ile birlikte huzur evi ziyareti yaptık.İstanbul Çamlıca’da güzel nezih bir huzur evi.Çok güzel denizi gören seyre doyum olmaz bir bahçesi vardı.Gittiğim zaman yemek saati idi yaşlıları görevliler kollarına girerek yemekhaneye götürüyorlardı.

Bahçesine geçtik Annem ile yeşillikler içerisinde içinde..Horozlar,tavuklar,küçük yavru kediler vardı.Huzur evinde kalanlar ellerinde ne varsa o kedilere yedirmeye çalışıyorlardı.Beyaz çok tatlı bir kedi yavrusu adeta onların maskotu olmuştu.Kimisi süt veriyor,kimisi sabah  kahvaltısından ayırdığı peynir ve salam parçalarını veriyordu.

Yemek bitince tek tek bahçeye orada kalan yaşlı yardıma muhtaç erkek ve kadınları  getirdiler.Her birini özenle masa ve sandalyeler etrafına oturttular.Hepsiyle tanışmak hayat hikayelerini dilmek istedim.Oturduğumuz masaya,tekerlikli sandalyede olan 2 yaşlı teyzeyi getirdiler.”Ben ilğilenirim siz bırakın “dedim.Tanıştık, konuşmaya başladık..Hal hatır soruldu..Başladılar anlatmaya..hoş bir sohbet idi.Memnun musunuz? diye sordum..Çok memnun olduklarını ifade ettiler.

Bir tanesinin bacaklarının olmadığını sonradan fark ettim..onu incitmeden konuşmaya başladım,hiç fark etmemiş gibi.Başında fötör şapka,omuzunda güzel bir şal,güler yüzlü ton ton 70 yaşında bir teyze idi.Anlatmaya başladı ” Benim bacaklarım yok,ama Allah’a  şükrediyorum,konuşuyorum,gülüyorum,ellerim tutuyor bak kızım çayı tutabiliyorum,bunu da yapmayanlar var.”diyerek anlatıyordu.

Gözlerim doldu..Ağlamamak için zor tuttum kendimi..Allah’ım biz nasıl kuluz Rabbim bizi Affet..En ufak bir sıkıntımızda isyan ederiz..İnanın orada  çimenler üzerine secdeye kapanıp hıçkıra hıçkıra ağlamayı çok istedim ama zor tuttum kendimi.Sonsuz şükür Rabbim Sana bizi affet  diye…

Bir başkası daha vardı yine ayakları olmayan bir bey,”öyle güzel şarkı söylüyordu ki..”Ona da hayran kaldım.Demek ki arkadaşlar..Yaşamı güzel yapan şükür…

Lütfen başınıza bir dert bir sıkıntı geldiğinde..gözlerinizi kapatın sahip olduklarınıza ve sizin sahip olduklarınıza sahip olmayanları düşünün,onların yaşam şartlarını,mahrum olduklarını düşünün.

Sık sık giderim ama bu gün daha anlamlıydı bu gün benim için..daha çok şükretmem gerektiğini anladım..

Allahım sonsuz şükrediyorum Sana ..Kelimelerinin adedince,halk ettiklerinin sayısınca,Arşın ağırlığınca Sana şükrediyorum…

Sizler ne düşünüyorsunuz bakalım…yazarsanız sevinirim…