Eskiden insanlar neden daha mutluydu acaba? Şimdi neden Mutsuzuz?

Hiç araştırdınız mı acaba? Ben çok düşündüm bu konuyu ve gerçekten şimdiki mutsuzluklar için çok üzğünüm!

Çünkü kendimizi mutsuz eden yine kendimiziz.Neden mi? Bakın eski insanlarla şimdiki insanların yaşam tarzlarını,sahip olduklarını karşılaştıralım isterseniz!

Eskiden Ninelerimiz,Annelerimiz nasıl bir yaşamın içinde kendilerini mutlu hissederlerdi.Küçücük bir evin içinde kayınvalide,kayınpeder,görümce,çocuklar,eltiler hep birlikte otururlar,kayınvalide evin yemeklerin yapar,gelinler başka işleri yapar,erkekler para kazanmak aileyi geçindirmek için çabalarlar.Çocuklara bauyramlık alabilmek için kurk derden su getirip onları sevindirmek isterler,Çocuklar bayramlık hediyelerini yastıklarını altında günlerce saklarlar.Hep birlikte oturulan sofrada yemek çeşidi ya bir dir,yada iki. Bu insanlar ne haber dinlerler,ne tiyatro bilir ne sinema,ne bir çay bahçesi belik sadece yılda bir kaç kez piknik yaparlar.Çocuklar mutludur,çünkü kendi oyuncaklarını kendileri yaparlar.Ama bu insanlar mutludurlar.Çünkü şükrederler,başkasında olan şeylere özenmezler,varsa paraları onlarda alır yoksa bulduklarıyla yetinirler.Onlar için araba yoktur,eğer gidecekleri yer çok uzak sa at yada eşşektir binekleri.Yürümeyi severler işe giderken çünkü başkada imkanları yoktur.Kadınların dolaplarınd asakladıkları ya bir yada iki kıyafetleri vardır düğünde bayramda giymek için,ama onşar için önemli değildir.Çünkü fazlası israftır.

Şimdiki insanlarımıza yani bizlere gelince neden mutsuzuz.? Çünkü şükürsüz,doyumsuz,memnuniyetsiz insanlarız.

Çünkü hepimizin dolaplar dolusu kıyafetleri var  ama beğenmeyiz ve ona buna özeniriz,

Çünkü yorulmayız işe giderken ya taksiye biner,yada başka vasıtaya bineriz.yakında olsa uzakda olsa işe gitmek bizim için bir eziyettir.

Çünkü hepimizin evinde birden fazla televizyon yada bilğisyar var.

Çünkü arabalar daha lükx evler daha geniş

Çünkü Yorulmadan evler temizleniyor yemekler yapılıyor,yada hazır yeniyor.

Çünkü yaşlılar artık baş köşe ediliyor huzurevlerine atılıyor.

Çünkğ anneler evde otururken çocuklar kreşlere gönderiliyor.

Çünkü canı sıkılan boşanıyor.

Çünkü insanlar kusursuzu arıyorlar.

İşte bu ve bunu gibi bir çok nedenler, ve ne önemliside ve tek se bebide hiç bir zaman hiç birşeyden memnun değiliz.

Bizler kendimize o kadar çok önem veriyoruz ki başkalrını hiçönemsemiyoruz.

Aza kanaat etmiyoruz ve şükretmiyoruz.

Hep daha fazlasını ve daha iyisiniisteyerek hırsa kapılıyoruz.

Sabretmiyoruz.

Günümüz insanları bir çok şeye sahip ama mutsuz ve huzursuz işte nedenler bunlardır.

Zeynep Selvi