En’am Süresi (102) Âyet-i Kerim(Hayatınızı değiştirecek bir Âyet)

Kuran

EN’AM SÜRESİ 102 ÂYET-İ HAYATINIZDAN ASLA ÇIKARMAYIN
BAKIN BU ÂYET-İ OKUMAYA DEVAM EDERSEK HAYATMIZIN NASIL GÜZELLEŞTİĞİNİ,NASIL İYİ YÖNDE DEĞİŞTİĞİNİ GÖRECEĞİZ
Bu Âyet-i Kerimi okuyalım.Üzerinde düşünenilim ve tevekkül edelim.Bize ne demek istediğini anlamak için defalarca okuyalım.Ve hayatımızdan bu Âyet-i Kerimi asla çıkarmayalım.
Allah ile birlikte olmak için
Bu ayeti okuduğun zaman o işi kolayca zorlanmadan yaparsın.
Zorluklar için.
Her hangi bir hayırlı olan dünya malına sahip olmak için.
Kuran okumak istiyorsun öğrenmek istiyorsunKur’an göre yaşamak için
Huşulu namaz.
Huşulu zikir,ibadet.
Hakka dayanmak için önemli bir Âyetttir.
Manevi olarak yükselmek için.

Değerli kardeşler. Hayatımızın zorluklarından bir an önce kurtulup ferah sade bir yaşam sürdürmek isteriz. İşte bu esnada devreye bu âyet-i kerim giriyor.En’am suresi 102.ayeti mutlaka okumaya başlayın. Hayatınız resmen baştan aşağı değişecek. Zorlukları aşacaksınız..
Hayattan zevk alacaksınız
İşte Rabb’iniz Allah budur; O’ndan başka ilah yoktur. O, her şeyi yaratandır. O halde O’na kulluk edin. O, Her Şeye Vekil’dir.
ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ
Zalikumullahu rabbukum, la ilahe illa huve, haliku kulli şey’in fa’buduh,ve huve ala kulli şey’in vekil.
En’am 102 Âyet: Rabbiniz Allah işte O’dur. O’ndan başka ilâh yoktur. O, her şeyi yaratandır. Öyleyse yalnız O’na kulluk edin. Her şeyin dizginini elinde tutan, her işte kendisine güvenilip dayanılan O’dur.
TEFSİR:
Anlatılan bu yüce ve eşsiz sıfatları taşıyan, kendinden başka ilâh olmayan ve her şeyin yaratıcısı olan Allah, şüphesiz kulluk edilmeye layık yegâne varlıktır. O halde başkalarını bırakıp sadece O’na kulluk etmek lazımdır. Allah her şeye vekîldir. Her hususta ve her şeye karşı O’na dayanılır ve tevekkül edilir. İşler O’nun tasarruf ve idâresine teslim edilir. Çünkü vekîl, vekil kılındığı işlerin tümünü eksiksiz yerine getirebilen kişi demektir. Dolayısıyla kullar işlerine Allah’ı vekil kılmalı, dünyevî ve uhrevî sıkıntılardan kurtarması için ibâdetlerini vesile yapmalıdırlar.
Şeyh Ebû Hamza Horasânî (r.h.)’ın başından geçen şu hâdise Allah’ı vekil kılmaya güzel bir misaldir. O, şöyle anlatıyor:
Bir yıl hacca gidiyordum. Yolda bir kuyuya düştüm. Yardım isteme konusunda nefsimle mücadele ettim. Kendi kendime: “Allah’a yemin olsun ki kimseden yardım istemeyeceğim” dedim. Daha bu düşünce kafamdan gitmeden kuyunun başına iki adam geldi. Biri diğerine: “Gel şu kuyunun ağzını kapayalım da içine kimse düşmesin” dedi. Kamış ve çerçöp getirip kuyunun ağzını kapadılar. Bağırıp yardım isteyeyim diye niyetlendim, sonra kendi kendime: “Onlardan sana daha yakın olana sığın” dedim ve sustum. İşimi Allah’a ısmarladım. Bir saat geçmişti ki bir şey gelip kuyunun ağzını açtı ve ayağını sarkıttı. Sanki ondan çıktığını hissettiğim bir sesle: “Bana yapış” diyordu. Ayağına yapıştım ve beni kuyudan çıkardı. Bir de ne göreyim karşımda bir yırtıcı hayvan! Beni kurtarıp çekip gitti. Bu arada bana hâtiften: “Ey Ebû Hamza! Telef edici bir hayvanla seni helak olmaktan kurtarmamız daha güzel değil mi?” diye bir ses geldi. (Bursevî, Ruhu’l-Beyân, V, 434-435)